Të jesh baba i vetëm i binjakëve trevjeçarë, Bella dhe Lily, më ka vënë në provë në çdo mënyrë të mundshme. Pasi nëna e tyre na la kur ato ishin ende foshnja, më është dashur të përballoja i vetëm punën në distancë, prindërimin dhe sfidat e pafundme të jetës. Këtë vit, gjithçka dukej se po shkatërrohej—mamaja ime u sëmur, çerdhja u mbyll, të ardhurat mu përgjysmuan, qiraja u rrit, dhe më pas na u prish edhe lavatriçja.
Pa fonde të lira, u detyrova të bleja një lavatriçe të dorës së dytë nga një dyqan lokal i mallrave të përdorura. Teksa po shikoja një model të vjetër, një zonjë e moshuar dhe e sjellshme më hapi bisedë. Ajo kishte një prani shumë të butë dhe më sugjeroi një lavatriçe Samsung të vjetër, të fshehur në një cep. Përfundimisht e bleva atë për 120 dollarë, mirënjohës për mirësinë e saj, edhe pse situata ende më dukej e zymtë.
Kur shkova në shtëpi, lavatriçja nuk punonte. Por ndërsa po përpiqesha të zbuloja se çfarë kishte, gjeta një kuti të vogël të bllokuar brenda daulles. Brenda kutisë kishte çelësa shtëpie dhe një adresë, bashkë me një shënim: “Për ty dhe fëmijët e tu. —M.” Kureshtar dhe i dëshpëruar, e vizitova shtëpinë ditën tjetër. Për habinë time, ajo ishte plotësisht e mobiluar dhe e pajisur. Një tjetër shënim brenda tregonte se ajo dikur kishte qenë e motra e Margaretës, e cila gjithmonë kishte dashur të kishte fëmijë. Tani ishte e jona.
U ktheva në dyqan dhe pyeta për gruan. Shitësi më dha një tjetër shënim që ajo kishte lënë për mua. Më në fund, e vizitova Margaretën, e cila më shpjegoi gjestin e saj bujar. Vite më parë, dikush e kishte ndihmuar atë kur nuk kishte asgjë—dhe ky ishte mënyra e saj për ta shpërblyer më tej mirësinë.
Sot, vajzat e mia po rriten të lumtura në atë shtëpi. Mamaja ime po shërohet, dhe ne kemi ndërtuar një jetë plot paqe, të qeshura dhe mirënjohje. E gjitha kjo falë një të huaje që vuri re se kishim nevojë për ndihmë—dhe e dha atë, në heshtje.
Leave a Reply